Το κτήριο αποτελεί μία σχολή αρχιτεκτονικής που βρίσκεται στο Ρίο της Πάτρας ,στην περιοχή της Πανεπιστημιούπολης.
Βασικός στόχος ήταν η ένωση της φύσης που βρίσκεται στα Νοτιοανατολικά του οικοπέδου με τη φύση που βρίσκεται στα Βορειοδυτικά. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα απο την προσπάθεια της ένωσης των οριζόντιων ορίων του οικοπέδου, της Βορειοδυτικής και Νοτιοανατολικής γραμμής δηλαδή, με όσο πιο απλό τρόπο ώστε να δημιουργηθούν ροές κίνησης. Με τον τρόπο αυτό προκύπτουν 3 λωρίδες κτηρίων που διαχωρίζοναι απο 2 μεγάλους κήπους μεταξύ τους. Οι λωρίδες είναι σαν να κόβουν στη μέση το έδαφος δημιουργώντας χώρο για τα σχεδιαστήρια, και οι καταλήξεις τους εάν προεκτείνουμε τις γραμμές μπορούν να φαντάζουν σε σφήνες στο έδαφος. Η κάθε μία λωρίδα είναι δυνατόν να εξυπηρετήσει προγραμματικά τα σχεδιαστήρια ενός έτους ανά όροφο και διαθέτει δική της αίθουσα διαλέξεων, εργαστήρια μακέτας, υπολογιστικό, και wc. 
Η όλη ιδέα επιτυγχάνεται με τη χρήση μακρυών ραμπών, οι οποίες ξεκινούν απο την είσοδο της σχολής και καταλήγουν στον κήπο αλλά και στο τέλος των σχεδιαστηρίων, όπου βρίσκεται ουσιαστικά και το τέλος του οικοπέδου. H κίνηση των φοιτητών, των καθηγητών, του διοικητικού προσωπικού αλλά και του επισκέπτη ξεκινάει απο την Νοτιοανατολική πλευρά του οικοπέδου που έχει σαν όριό της το δρόμο, όπου πρέπει να κατέβει επίπεδο μέσα απο σκάλες και ράμπες ώστε να βρεθεί είσοδο της σχολής, η οποία αποτελεί αφετηρία των λωρίδων. Στο σημείο αυτό είναι άμεση η θέαση των 2 κήπων . Η υψομετρική διαφορά μεταξύ του Βορειοδυτικού και Νοτιοανατολικού ορίου του οικοπέδου εξυπηρετεί αυτή την υψομετρική αλλαγή επιπέδου, ενώ παράλληλα το κτήριο προσαρμόζεται ομαλά στο έδαφος. Επιπλέον, ο επισκέπτης μπορεί να βρεθεί άμεσα στις δημόσιες λειτουργίες της σχολής, καθώς το αμφιθέατρο και η βιβλιοθήκη βρίσκονται δίπλα και πάνω απο την είσοδο αντίστοιχα. Ουσιαστικά, ο όγκος της εισόδου και των δημόσιων λειτουργιών γενικότερα (αμφιθέατρο,βιβλιοθήκη,συνεδριακά,γραμματεία) αποτελεί μία εγκάρσια λωρίδα που οργανώνει και ενώνει τις διαμήκεις εξυπηρετώντας τον βασικό ιστό της σχολής, τα σχεδιαστήρια.
Οι εστίες και τα γραφεία των καθηγητών έχουν τοποθετηθεί με τη λογική του ότι αποτελούν συστήματα τα οποία στρέφονται προς το περιβάλλον, τη φύση, καθώς επηρεάζονται απο αυτό δημιουργικά. Επομένως οι εστίες έχουν τοποθετητθεί Νοτιοανατολικά και τα γραφεία των καθηγητών αντίστοιχα στα Βορειοδυτικά ώστε να έχουν θέαση στην παλιοβούνα και τη θάλασσα.
Η είσοδος αποτελεί συμβολικό χώρο του συγκροτήματος, καθώς βρίσκεται στη μέση αυτού, αποτελεί κεντρικό σημείο του αλλά και πέρασμα προς όλες τις κατευθύνσεις καθώς επίσης και σημείο θέασης των κήπων.
Τέλος, ως προς τις όψεις του, το συγκρότημα είναι "κλειστό" στα όρια δεξιά και αριστερά επι του οικοπέδου, και ανοιχτό στα εσωτερικά ως προς τα ανοίγματα, ώστε να επικοινωνούν τα σχεδιαστήρια μεταξύ τους αλλά και με τους κήπους. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση τζαμαρίας που στηρίζεται σε κολώνες και αντιανέμια, εξωτερικά των οποίων υπάρχουν περσίδες για σκίαση.
